banner
จันทร์ ที่ 4 เดือน ธันวาคม พ.ศ.2560 แก้ไข admin

...เพียงค้นหา...ให้เจอ...ชีวิตน้อยจะมีโอกาสงดงาม...

 ...เพียงค้นหา...ให้เจอ...ชีวิตน้อยจะมีโอกาส...งดงาม...

          ...ชีวิตของกรรมกรก่อสร้าง...เพื่อปากท้อง...เร่ร่อนรับจ้าง...หาเงินมาดำรงชีพและครอบครัว...ต้องโยกย้ายที่อยู่อาศัยไปตามไซด์งานก่อสร้าง...อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง...มองไม่เห็นความมั่นคงในชีวิต...

 

          ...ลูกสาวน่ารักตัวน้อย  2 คน  อายุเพียง  4-5 ขวบ  กับพ่อซึ่งเป็นช่างเชื่อม...ก็ไม่พ้นวังวนชีวิต...ความยากจน...ครอบครัวแตกแยกพ่อไปทางแม่ไปทาง...ระเหเร่ร่อนไปด้วยกันสามพ่อลูกเพียงลำพัง

          ...ยามพ่อออกไปทำงานที่ไซด์งาน  ต้องทิ้งลูกน้อยไว้เพียงลำพัง 2 พี่น้อง...เตรียมข้าวปลาอาหารไว้ให้พร้อมในห้องพักที่เพียงกั้นด้วยสังกะสีเก่าๆให้คนงานได้พักอาศัย...ความปลอดภัยต่อเด็กเป็นลำดับแรกที่ผู้ใหญ่ในสังคมต้องคำนึงถึง...???

          ...ครูซิ้ม...ครูของเด็กลูกกรรมกรตัวน้อย...รุกเข้าสู่บ้านพักคนงาน...คอยสอดส่ายสายตา...หาชีวิตน้อยๆที่อาจจะเปื้อนฝุ่นอยู่มุมใดมุมหนึ่งให้เจอ

          ...ครูซิ้ม...เจอพวกเขาแล้ว...พูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบด้วยห่วงเด็กน้อยเป็นกำลัง...พ่อเล่าความด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม...ทุกข์และห่วงลูกมากมาย... แต่ ณ เวลานี้  พ่อทำให้ลูกได้แค่นี้...ครูซิ้มสัมผัสได้จากภาษากายที่พ่อลูกมีต่อกันตลอดเวลาที่ได้คุยกัน


           ...พ่อตัดสินใจได้แล้ว...ขอฝากลูกไว้กับบ้านหลังใหม่...บ้านอุปถัมภ์เด็ก...จนกว่าพ่อมีความพร้อมเพียงพอ...จะขอรับลูกกลับสู่อ้อมอกอีกครั้ง..

         ...ปัดฝุ่นผงให้หมดไป...เพื่อ...ชีวิตน้อยจะได้งดงาม...